Het is een klein half uurtje rijden, het restaurant waar we hebben afgesproken. Als ik aan kom rijden sta je al naar me te zwaaien.

We geven elkaar een dikke knuffel en lopen naar binnen.
Een gezellige plek aan het raam.

Eén verse jus d’orange, thee, heerlijke salades, nog meer thee en een koffie verkeerd later, hebben we wéér bijgepraat. Nog meer bijgepraat. Over hoe het vroeger ging en wat het had gedaan. En dat we er toch sterker van zijn geworden. En … dat het leven steeds leuker wordt.

Tegen half vijf ben ik weer thuis. Dat noem ik nog eens een lunchafspraak.
Een lunchafspraak met een strik eromheen.