Eindelijk, eindelijk is het mooi weer en kan ze haar nieuwe jurk aan. Vandaag gaan we samen op stap, oudste snoepje (ze is bijna twaalf) en ik. De outfit wordt compleet gemaakt met oorbellen, armbanden en een schoudertas. En ik denk, ‘moet dat nou’?

Ik probeer haar duidelijk te maken, dat veel niet altijd mooier is. In de auto, zonder oorbellen, armbanden en schoudertas – die ze uit zichzelf heeft afgedaan, dat dan weer wel – verstopt ze zich achter haar zonnebril. Ik voel me een echte zeurmoeder. Gelukkig doet een leuke CD in de auto wonderen en een klein half uur later stappen we vrolijk uit bij Ikea.

Bij de lift staat een klein meisje met haar oma, met grote ogen naar oudste snoepje te kijken, ‘Ooh oma’, zegt ze, ‘kijk eens wat mooi!’
‘Het lijkt wel een prinses’, zegt haar oma. Maar volgens dat kleine meisje kan dat niet, want prinsessen, die zie je niet zo maar bij Ikea.

Gedurende onze slentertocht door de winkel komen we het meisje en haar oma regelmatig tegen. Om ons heen roezemoest het ‘prinses’ …

Mijn oudste snoepje heeft een zwerfboek* bij zich over sprookjes. Het plan was om het boek ergens in de winkel achter te laten, maar nu is het natuurlijk nog leuker als het kleine meisje het boek meeneemt. Oudste snoepje legt het boek op een bed, op een tafel en in een stapel knuffels, maar het kleine meisje ziet het boek niet liggen.

In het restaurant genieten we van thee met wat lekkers genieten. Eigenlijk, zeg ik tegen oudste snoepje, moet je gewoon tegen het kleine meisje zeggen dat je een sprookjesprinses bent, die af en toe naar de echte wereld komt om sprookjesverhalen te brengen, dan kan je haar het boek gewoon geven. Maar oudste snoepje aarzelt, want ‘… dat durf ik niet hoor’.

Als even later het kleine meisje in de speelhoek van het restaurant zit, gaat oudste snoepje er toch naartoe, met haar sprookjesboek. Al na een paar tellen zitten ze samen in een hoekje, het kleine meisje kwebbelt er lustig op los.

Als het kleine meisje naderhand samen met haar oma mijn tafeltje passeert hoor ik haar zeggen, ‘je had gelijk hoor oma, het is een echte prinses en jij hebt haar ontdekt!’

Oudste snoepje glundert, en ik? Ik denk, verstandig kind hoor, dat kleine meisje …

Kinderboeken met een zwerfsticker worden overal achtergelaten. Kinderen mogen ze gratis meenemen om te lezen. Ze moeten ze daarna wel weer laten zwerven. De zwerftocht van boeken kan worden gevolgd op www.kinderzwerfboek.nl.