De deur van haar slaapkamer gaat open en oudste snoepje komt in haar mooie zomerjurk tevoorschijn.

‘Zou je dat nou wel doen?’, vraag ik haar, ‘kan je wel fietsen met die jurk? Als je nou een feestje hebt, of we gaan in het weekend een keer uit eten, heb je geen speciale jurk meer’.

Het was eruit voordat ik er erg in had, dat heb ik niet handig aangepakt. Ik zie haar gezicht betrekken. Ik probeer mijn opmerkingen af te zwakken, maar even later komt ze in een andere outfit de gang weer in.

Jongste snoepje vraagt waarom ze haar zomerjurk niet meer aan heeft en oudste snoepje herhaalt de argumenten, die even daarvoor uit mijn mond rolden.

Als ze na het ontbijt met een flinke schooltas de deur uit vliegt, heeft ze haar mooie zomerjurk weer aan. Lief vraagt aan mij: ‘Wat heeft haar toch weer van gedachten doen veranderen?’

Ik heb geen idee, totdat ik later die ochtend nog even door mijn twittertijdlijn loop en de volgende tweet voorbij zie komen.

Eindstand: aantrekken 2 – thuislaten 0

#vriendinnen